برای عمه سادات

مانند سایه دوش به دوش برادر است

در بحر بیکران امامت چو گوهر است

هر شب برای رفع عطش آب میبرد

از کودکی برای حسینش ^{علیه السلام} چو مادراست

ام المصائب است ولی شاکرو صبور

آموزگار مکتب تقوای حیدر ^{علیه السلام} است

شهر شفاعت است اگر شاه بی کفن

بر این مدینه زینب کبری ^{سلام الله علیها} چنان در است

بعد از کسوف حضرت خورشید رفتنی است

آن کیمیا که خاک قدمگاهش از زر است

خون میچکد ز دیده صاحب زمان ^{عجل الله} که او

صاحب عزای قصه جانکاه معجر است