تقویم

برجمعه ها من یک به یک در برگ تقویم  

 با رنگ  قرمز خط کشیدم، خط تکریم 

یعنی قرار ماست تا در هر غروبش 

نقش ظهورت را کنیم همواره ترسیم 

همیشه زهر انتظار و درد دوری 

این زخم را تنها وصال توست ترمیم 

نوشیده ام از جمله می های دنیا 

ای کاش سیرابم کنی با آب تسنیم* 

باشد دعای هر شب و صبحم که مولا 

ای کاش میشد گردنم بهر تو تقدیم 

یکی از چشمه های بهشت

بخوان

 و باز برای آیات القرمزی شاعره بحرینی که بحمدا... زنده است

بخوان اینک بخوان شعر تو آه است  

نبود تو بر این حرفم گواه است  

بخوان در این شب تاریک، هیهات  

که روشنگر به شبها نور ماه است  

بخوان شاعر که کاخ ظلم لرزید  

تو شعرت نغمه های خیمه گاه است 

بخوان "والعصر" و "فتح" و "نصر" و "کوثر"  

بخوان این سوره های قتلگاه است 

بخوان این طایفه گیراست آهش* 

گمان کردند شیعه بی پناه است 

که گر فرمان دهد مولای خوبان 

هزاران جان به کف در این سپاه است 

بخوان این واژه ها شمشیر عشقند 

بخوان شاعر بخوان شعر تو آه است  

حمیدرضا برقعی: "آه این طایفه گیراست بترسید از آن"

آموخته

این دو بیت از یه مثنوی اعتراضیه که دو  سه سال پیش نوشته بودم و با کمی دستکاری شد این: 

چنین آموختم ای اهل دنیا                               

نماند هیچ جز این کار اولی 

که هر چیزی که کِشتی، داشت کردی           

همان در محشرش برداشت کردی

آیات

 برای ایات القرمزی شاعره شهید بحرینی  

آیات خدا غرقه به خون گشته شهید  

ای وای اگر به خون او پای نهید   

امروز که بحرین صف کرب و بلاست  

مائیم که دشمنیم با آل یزید

مثنوی درد

به نام خداوند توبه پذیر    

حکیم توانای ندبه پذبر   

خداوند یارای مستضعفین    

همان پاک یزدان این سرزمین   

 بگویم تو را شرح و احوال درد   

ز میشان گرگ و ز سگهای زرد   

همانها که در شب ریا میکنند   

به ابلیس حمد و ثنا میکنند   

همان منتقدهای پیغمبران   

زلال عنکبوتان بی آشیان   

همانها که در دست چون آلتند   

ز یک ماه چل روز در عادتند   

همان آلت دست بیگانگان   

همان عادت زشت بیچارگان:  

همانا حسد کبر و جاه و غرور  

به کرسی نشانیدن حرف زور  

ز بی ریشگی پشم میپرورند  

به خوبی ز دین آبرو میبرند  

شکایت ز اهل خدا میکنند  

به مردان (ارضی)عرشی جفا میکنند  

به فکر قمارند در برد و سود 

همان دوستداران قوم یهود 

 به ظاهر ز اسلام دم میزنند 

بن مکتبش را ز دم میزنند 

صله میدهند با دل و دست باز 

به هدیه فرنگیس یا مهرناز 

همان ناجوان فکرهای حریص  

همان چاپلوسان در لفت و لیس 

همان جاودانها که نامرده اند 

تو گویی ز آب بقا خورده اند 

به افکار فاسد مسلح شدند 

ز بی دردهای مرفه شدند 

مبادا که گردیم ما زین قماش 

ازین پس بباید دو چندان تلاش 

از این فتنه ها وارهانم خدا 

ز اهل غضب کن مرا خود جدا 

 جدایم کن از غرق دنیا شدن 

ز شیطان صفت های فردا شدن 

به  اهل تملق فدایی شدن 

خدایی نکرده ... شدن