نقاشی

 با یه غزل شروع میکنیم به نام او

چگونه روی ورق عکس خانه را بکشم

چگونه عکس گل و آشیانه را بکشم

ز روزگار بد و مردم دو صد چهره

چقدر رنج و غم این زمانه را بکشم

در این دو روزة عمر و ز کثرت آزار

چگونه روی سرم بار دانه را بکشم

من از همه کشیدمو از تو هم کشم جانا

بگو کجای دلم تازیانه را بکشم

غم ندیدنت ای گل جوانی‌ام بگرفت

ز ریشه خشک شدم تا جوانه را بکشم

و آخرین قلمی را که می‌کشم مرگ است

چه خوب می‌شود این جاودانه را بکشم